زرگ‌کردن کودک کار آسانی نیست.
یک پدر و مادر خوب لازم نیست که کامل باشند. هیچ کس کامل نیست، پس هیچ پدر و مادری هم کامل نیستند. هیچ کودکی هم کامل نیست ... این جملات را به خاطر بسپاریم تا بتوانیم الگویی خوبی برای فرزندانمان باشیم.
در اینجا هفت نکته در مورد یادگیری مهارت‌های مؤثر در امر فرزندپروری آورده شده است.
مورد یک: نشان‌دادن بهتر از گفتن است.
کودکان ابتدا از راه تماشا کردن، یاد می‌گیرند. سعی کنید برای فرزندتان الگوی‌نمایشی خوبی باشید. فقط به فرزندتان نگویید که باید چه کاری انجام دهند، حرف‌تان را با عمل‌تان به آنها نشان‌دهید.
انسان موجود خاصی است زیرا می‌تواند با تقلیدکردن، یاد بگیرد. به ویژه کودکان، همه کارهای والدین خود را با دقت تماشا و حتی تا زمانی که به خودآگاهی بیشتری برسند، شما را تقلید می‌کنند.
بنابراین همانطوری باشید که می‌خواهید فرزندتان باشد - به فرزندتان احترام بگذارید، به آنها رفتار و نگرش مثبت نشان دهید، نسبت به احساسات فرزند خود همدلی کنید - فرزند شما هم همین موارد را تقلید می‌کند و می‌آموزد.
مورد دو: آنها را دوست‌بدارید و عشق‌تان را نشان دهید.
با عشق ورزیدن به فرزندانتان، آنها را لوس نمی‌کنید. برای نشان‌دادن عشق خود، نیازی به خرید بیش از حد لباس و اسباب‌بازی نیست- در واقع، بیش از حد مهیاکردن امکاناتی از این قبیل است که آنها را لوس می‌کند- بلکه با بغل کردن و بوسیدن، و وقت گذاشتن برای آنها می‌توانید عشق خود را نشان دهید.
مورد سه: قوانین تربیتی نرم اما محکم
مغز کودک(به خصوص زیر سه سال) بعد از تولد نیز در حال پرورش است و بنابراین و این به معنی آن است که تمام بخش‌های مغز کودک، هنوز کامل نشده‌است، پس، یادگیری در کودک به صبر و حوصله ما نیاز دارد.
نوزادان با حدود صد میلیارد سلول‌مغزی (سلولهای عصبی) با اتصالات نسبتاً کمی متولد می‌شوند. این ارتباطات افکار ما را ایجاد می‌کنند، اقدامات ما را هدایت می‌کنند، شخصیت‌هایمان را شکل می‌دهند و اساساً مشخص می‌کنند که ما چه کسی هستیم. این موارد به واسطه تجربیات در سراسر زندگی ما ایجاد، تقویت و "مجسم سازی" می‌شوند.
وقتی صحبت از نظم و انضباط می‌شود، تصور بر این است که باید خشک و جدی رفتار کرد. اما می‌توان نظم و انضباط را با جدیت اما نه با خشونت به کودکان آموخت.
پدر و مادر خوب‌بودن یعنی به فرزند خود بیاموزید چه چیزی خوب و چه چیزی بد است. تعیین محدودیت و قوانین، کلیدهای نظم و انضباط هستند. هنگام اجرای آن قوانین مهربان ولی محکم باشید. تمرکز خود را بر دلیل رفتار کودک قرار دهید. و اشتباه او را فرصتی برای یادگیری در آینده در نظر بگیرید، نه فرصتی برای تنبیه او در زمان حال.
مورد چهار: پناهگاه امنی برای او باشید.
کودکان از تنها ماندن می‌ترسند. به فرزندتان اطمینان دهید که همیشه در کنار آنها خواهید بود.
کودکانی که توسط والدینی پرورش می‌یابند که به جای فقط تنبیه و سرزنش کردن، در کنار فرزندان خود هستند، در بزرگسالی اعتمادبه‌نفس بالاتری دارند و در مسائل عاطفی، اجتماعی بهتر عمل می کنند و از سلامت روان بیشتری برخوردارند.
مورد پنج: با فرزندانتان حرف بزنید.
با آنها حرف بزنید، مثل یک دوست، نه اینکه فقط امر و نهی‌شان کنید. همچنین با دقت به آنها گوش‌دهید، آنها دوست دارند که توجه شما را به خود جلب کنند. با این کار، ارتباط بهتری با فرزند خود خواهید داشت و او با شما احساس نزدیکی می‌کند و اگر مشکلی برایش پیش آمد ابتدا با شما مطرح خواهد کرد.
مورد شش: به سلامت خود اهمیت دهید.
شاید بگویید این چه ربطی به موضوع دارد. اما، بیشتر ما، پدر و مادرهای ایرانی، آنقدر به فرزندانمان فکر می‌کنیم که بیشتر اوقات از خودمان غافل می‌شویم. اغلب اوقات، مواردی مانند سلامتی خود شما یا حتی سلامتی ازدواج شما، پس از تولد کودک تحت تاثیر قرار می‌گیرد. اگر به این موارد توجه نکنید، به تدریج به مشکلات بزرگتری تبدیل می‌شوند.
از نظر جسمی و روحی به خوبی از خود مراقبت کنید. برای تقویت رابطه خود با همسرتان وقت بگذرانید.
یه خاطر داشته باشید، اگر این دو مورد به مشکل بخورد، فرزند شما نیز صدمه خواهد دید.
مورد هفت: هرگز و هرگز کودک خود را کتک نزنید.
با کتک‌زدن ممکن است فرزندتان برای مدتی از شما حساب ببرد، اما این فقط برای دوره کوتاه مدتی خواهد بود که البته اثرات و خاطرات منفی آن هرگز از ذهن او پاک نخواهد شد و نیز ارتباط او با شما را سرد خواهد کرد.
این روش، حتی به کودک نمی‌آموزد که فرق بین درست از اشتباه چیست. این کار، فقط به کودک می‌آموزد که از عواقب بیرونی بترسد. و او انگیزه می گیرد که به جای جبران اشتباه و تلاش در حل کردن آن، در عوض از مشکلات فرار کند تا گرفتار نشود، یا اینکه می‌آموزد که با خشونت با مشکلات برخورد